Geen gestapelde zorg, maar integrale gezinshulp vanuit Beter Thuis

Vanuit één team
‘De grote meerwaarde van Beter Thuis zit ‘m in het werken vanuit verschillende expertises in één team,’ vertelt GZ-psycholoog Vibeke. ‘Te vaak zien we situaties van gestapelde zorg: allerlei instanties zijn los van elkaar bij een gezin betrokken, hulp is versnipperd en interventies versterken elkaar niet. Beter Thuis, zoals wij onze vorm van integrale gezinshulp noemen, is anders georganiseerd. Behandelaren en ambulant begeleiders vanuit de verschillende organisaties vormen samen een team rondom een gezin. Hulp is intensief, systeemgericht en outreachend: naar huis, naar school, naar de BSO of naar betrokkenen uit het netwerk: we gaan overal naartoe, stemmen behandelingen en interventies op elkaar af en denken out-of-the-box waar nodig. Het is geen stapeling van zorg, maar samengaan in één team met korte lijnen en veel overleg.’

Systeemgericht
Ambulant jeugd- en gezinsbehandelaar Willemijn: ‘Gezinnen worden vaak aangemeld door problematiek die gezien wordt bij de kinderen. Het loopt mis met hen op school of thuis en zo komen ze bij ons. Wij beginnen dan met de analysefase, die we heel breed en systemisch insteken: eventuele problematiek bij ouders wordt net zo goed in kaart gebracht als bij de kinderen. Dit doen we met een uitgebreid gezins-diagnostisch onderzoek. Een psycholoog, systeemtherapeut, behandelaar volwassenzorg en ambulant hulpverleners nemen hier de eerste 6 tot 8 weken na aanmelding de tijd voor. Het behandelplan dat daarna gemaakt wordt, richt zich parallel op ouders en kinderen. Het is een plan voor negen maanden tot een jaar. Daarna wordt een gezin niet losgelaten, maar gaat Beter Thuis eruit en gaat het gezin verder onder begeleiding van één van de betrokken organisaties.’ 

Handvatten
Moeder Charell en tienerdochter Alex zijn twee van de cliënten die afgelopen jaar hulp kregen vanuit Beter Thuis. Ze kwamen in beeld bij hulpverlening na een rechtszitting over ouderlijk gezag tussen vader en moeder. Via de Raad van de Kinderbescherming, Veilig Thuis en het CJG werden ze uiteindelijk doorverwezen naar Beter Thuis. Alex, toen 10 jaar, was op dat moment erg depressief. Moeder Charell: ‘Ze werd zo erg gepest op de basisschool dat ze twijfelde of ze nog wel wilde leven. Als moeder breekt dat je hart. Het zelfbeeld van Alex was zo laag. Ze heeft nare dingen moeten meemaken die je een kind van die leeftijd niet gunt. Op school stond ze onder enorm veel spanning. Thuis hadden we daardoor soms grote ruzies. Alex is een gebroken kind dat veel steun, aandacht, begrip en sturing nodig heeft. Ik wist niet goed hoe, en had niet de handvatten om dat goed te doen.’ Met Vibeke en Willemijn werkte Charell en Alex aan beter communiceren, grenzen aangeven en gezond omgaan met social media. Alex kreeg ook traumabehandeling. Alex: ‘De EMDR was moeilijk en fijn tegelijk. Ik kon dingen achter me laten. En ik leerde: als je iets naars hebt meegemaakt, moet je erover praten. Anders ben je zo alleen opgesloten in je hoofd, of in je kamer. En mensen houden van je en geven om je. Zij willen heus wel naar je luisteren.’ 

Vertrouwde gezichten
Willemijn vertelt: ‘Charell heeft naast Alex nog een zoon en dochter, waar eerder ook jeugdzorg bij betrokken was. Door het lange hulpverleningsverleden in haar gezin, had ze weinig vertrouwen in hulpverleners en accepteerde ze geen wisselende hulpverleners of losse organisaties in haar gezin. We hebben hierop in kunnen spelen door vanuit Beter Thuis te kiezen voor twee vaste gezichten: Vibeke als behandelaar en ik als begeleider. Verder hebben we niemand van het Beter Thuis-team bij moeder thuis laten komen. Natuurlijk keken zij vanuit hun verschillende disciplines en expertises achter de schermen mee en kon ik steeds bij hen advies vragen. Over de trauma’s van moeder, bijvoorbeeld. Ze weigerde traumabehandeling voor zichzelf, maar ik stemde af met de traumatherapeuten uit het team dat ik, wanneer moeder er zelf over begon, ik wel uitgebreid met haar over de traumatische gebeurtenissen zou praten. Door het herhaaldelijk te vertellen, kon moeder het toch langzaam kwijt.’

Positief
Met het zelfbeeld van Alex gaat het dankzij de begeleiding beter. Ze vertelt: ‘Met Vibeke moest ik dingen opschrijven die ik goed vind aan mezelf. Ik snap niet hoe, maar dat hielp opeens. Ik ben veel minder negatief in mijn hoofd. Nou, sommige dagen nog steeds, maar wel minder vaak.’ Ook moeder Charell kijkt terug op een goed traject. ‘Als iemand gaat porren in mijn verleden en trauma’s stort ik in, dat zie ik echt niet zitten. Ik wandel wel met de hond of pruts met mijn plantjes, dat is mijn therapie. Ik weet nu hoe ik mijn dochter goed kan begeleiden, dat is voor mij genoeg. Door alles wat er gebeurd is met Alex en haar broer en zus zat ik er echt doorheen. Ik had gedachtes als: je bent een slechte moeder, je had beter geen kinderen kunnen nemen. Vibeke en Willemijn hebben die gedachtes voor 99% bij me weggenomen. Ze lieten mij zien: je bent niet de enige, een puberdochter grootbrengen is niet makkelijk en het is ook veel voor een alleenstaande moeder. Ze gaven mij langzaam mijn vertrouwen terug. Echt: als je de juiste personen vindt om je te helpen, zoals ik heb gevonden, dan is het leven een stuk makkelijker.’

Hoe gaat het nu?
Tien maanden later vertelt hulpverlener Willemijn: ‘Het traject bij Beter Thuis is afgerond voor dit gezin. Voor Alex hebben we nazorg geregeld bij een organisatie waar zij in een groep leert hoe zij beter haar grenzen aan kan geven en hoe zij zichzelf kan zijn. Voor moeder Charell hebben we laagdrempelige opvoedondersteuning ingezet. Iemand waar ze even kan navragen hoe zij om moet gaan met het pubergedrag van haar dochter. Regelmatig krijg ik nog een appje. Dan laten ze weten hoe het gaat en dat ze ons missen. Het is altijd heel fijn om terug te horen dat goed met ze gaat.’

Wil je meer weten over de hulp vanuit Beter Thuis, of een cliënt aanmelden? Klik hier!