Het OBC op de Beresteinlaan vernieuwt

Een crisisgroep met impact
Susanne de Schutter, manager behandelzorg: “Voorheen werden kinderen die nu op de crisisgroep verblijven op de reguliere behandelgroepen opgevangen, maar dat was voor iedereen onrustig. Met de crisisgroep hebben we nu een plek waar jongeren in crisis de rust en stabiliteit krijgen die ze op dat moment nodig hebben. Soms is dat voor een nacht of weekend, soms langer, maar maximaal 28 dagen. In die periode onderhouden we nauw contact met ouders, familie en andere betrokkenen en kijken we samen wat er in het gezin nodig is om een kind terug naar huis te laten gaan. Soms is tijdelijk een andere woonplek nodig waar meer veiligheid en structuur geboden kan worden. Verlenging met 28 dagen is mogelijk en ook daarna laten we ze, als het nodig is, natuurlijk niet los. Wij kunnen dan ambulante behandeling in de thuissituatie bieden”

Mariska Blonk, regiomanager jeugd, vult aan: “We zien vaak dat een crisis ontstaat door jarenlange patronen. De crisisopvang helpt om rust te bieden aan alle betrokkenen en om met elkaar te onderzoeken wat nodig is. We doen dit zorgvuldig en nemen er de tijd voor die nodig is. Ons uitgangspunt is: beter één keer goed doorstromen dan steeds opnieuw terugvallen.”

Zo thuis als mogelijk
De basis van alle beslissingen is altijd: zo thuis als mogelijk. Voor jongeren is het belangrijk om, ook in een crisis, hun dagelijkse ritme en dingen die wél goed gaan, vast te houden. Samenwerking tussen hun persoonlijke - en professionele netwerk is daarbij onmisbaar. Zo ontstaat een plan waarmee de jongere zo goed mogelijk verder kan. Belangrijk is het onvoorwaardelijke van het thuisgevoel: We zijn beschikbaar voor je, we helpen je, en als het misgaat beginnen we gewoon opnieuw.

Voor wie?
De crisisgroep is bedoeld voor jongeren met een licht verstandelijke beperking. In de praktijk worden soms ook kinderen en jongeren zonder beperking opgevangen. Het belangrijkste is dat er tijdelijk geen veilige of passende plek voor hen is en dat wij die wel kunnen bieden.

Zo werkt de crisisgroep
Op de crisisgroep werken altijd twee gedreven begeleiders (niveau 4 of 5), ondersteund door een gedragsdeskundige in de rol van behandelcoördinator. Samen maken zij met ouder(s) en andere belangrijke mensen uit het netwerk, op basis van informatie en observaties, een plan dat aansluit bij de situatie van de jongere. Er worden afspraken gemaakt over bezoek, school en dagelijkse zaken, zodat er zoveel mogelijk structuur en voorspelbaarheid is. Dat helpt jongeren herstellen.

“Wanneer jongeren bij ons binnenkomen, verdiepen we ons eerst in het kind en luisteren naar hun verhaal. Ook verdiepen we ons in de informatie die beschikbaar is over hun achtergrond. Dat geeft vertrouwen en laat zien dat we interesse in hen hebben,” vertellen Melanie van der Meer, behandelcoördinator, en Mohamed, begeleider op de crisisgroep. “Jongeren komen vaak uit een onveilige situatie. Maar, hoe onveilig het thuis ook is (geweest), de meesten willen gewoon bij hun ouders zijn. Het is onze taak een veilige plek te bieden waar ze tot rust kunnen komen. Daarom

zorgen we voor een huiselijke sfeer: een opgeruimd huis, een opgemaakt bed in een kamer die helemaal klaarstaat, plantjes en schilderijen aan de muur. Het gevoel dat er op je gerekend is en er voor je gezorgd wordt, maakt al een groot verschil.”

“De behandeling begint eigenlijk al bij het eerste contact met de groepsleiding. Het draait niet om therapie in de klassieke zin, maar om rust, voorspelbaarheid en jongeren het gevoel geven dat ze gezien worden. Soms sluiten externe partijen aan of starten we later alsnog therapie, afhankelijk van het vervolgtraject.

Bij de intake zitten ouders of gezaghebbenden, de plaatser, en wij als groepsleiding samen. We vertellen wie we zijn, wat we doen en horen graag wat de jongere en ouders verwachten.

Structuur en veiligheid
De dagen op de groep zijn zo normaal mogelijk ingericht, met vaste momenten voor eten, school of dagbesteding en gezamenlijke activiteiten. Er is ruimte voor groepsmomenten, maar ook om even alleen te zijn. Daarbij is er 24 uur per dag begeleiding aanwezig: jongeren kunnen altijd bij iemand terecht.

Hard werken met een thuisgevoel als mooiste compliment
“Hier wordt hard gewerkt aan rust, veiligheid en herstel: de basis waar jongeren mee verder kunnen”, zegt Melanie. “Als begeleider is het belangrijk om jongeren te zien en een verbinding aan te gaan, om hen van daaruit ook liefdevol te begrenzen.,. Jongeren in de puberleeftijd zoeken grenzen op.” vult Mohamed aan. “De samenstelling van de groep wisselt voortdurend en kan uiteenlopen van een kind van acht tot een jongere van 17 met een strafblad. Dat kan soms heftig zijn, verbaal en fysiek. Je weet bovendien pas op het laatste moment wie er binnenkomt. Flexibiliteit en communicatieve vaardigheden zijn onmisbaar, want je hebt voortdurend contact met ouders, scholen, therapeuten, jeugdbescherming en soms zelfs rechters.”

Ondanks dat het werk uitdagingen kent, geven ze alle twee aan dat wat het werk echt mooi maakt, is dat jongeren zich hier ondanks alles toch thuis kunnen voelen. “Een meisje dat hier tijdelijk verbleef en zelf heel zelfstandig woont, zei na een week: ‘Ik wil eigenlijk niet meer weg. Het is hier gezellig en ik kom echt tot rust.’ Een andere jongere bleef acht maanden, omdat er geen vervolgplek was. Eerst wilde hij niets, maar later maakte hij zijn kamer gezellig. En nu komt hij sinds zijn vertrek zo nu en dan even groeten en vertellen hoe het gaat.”

“Wat telt, is dat jongeren hier, hoe kort of lang ze ook blijven, ervaren dat er een plek is waar ze gezien worden, waar rust heerst en waar ze altijd opnieuw kunnen beginnen.”